Nieke Koek
Welkom! Ik ben Nieke Koek, interdisciplinair kunstenaar gevestigd in Haarlem. Mijn artistieke reis begon in 1982 in Roelofarendsveen, en sindsdien ben ik gefascineerd door de beleving van het lichaam als een uniek artistiek instrument. Als je meer wilt zien van mijn kunstwerken ga dan naar www.niekekoek.nl
Voor mij is de beleving van het lichaam een rode draad in mijn werk als kunstenaar, en zo ook in de begeleiding van studenten, patiënten en mensen die voor coaching bij me komen. Ik verdiep me o.a. in de fysiologische, maatschappelijke en historische aspecten van het lichaam en werk graag samen met specialisten uit de zorg en de wetenschap.
Als lichaamsgericht (trauma) coach begeleid ik mensen naar een rijker lichaamsbewustzijn.
Het doorvoelen, waarnemen en ervaren van je eigen lichaam geeft autonome kracht.
Er ontstaat een betere opmerkzaamheid van de lichamelijke signalen en je voelt beter wat jouw behoeftes zijn.
De taal van het lichaam is veel trager dan onze denk snelheid of de snelheid van ons huidige leven. Daar zit meteen de uitdaging. Het is voor de meeste mensen een hele opgave om de tijd te nemen en de signalen van je lichaam te doorvoelen. Het zijn processen die je ook zelf kunt doen, maar waarbij je dieper gaat als jij je daarin laat begeleiden.
Ik werk vanuit de beleving van het lichaam als bron van inspiratie en nieuwsgierigheid.
Het is pure rijkdom om stil te staan bij wat het lichaam allemaal kan voelen en de invloed die dat heeft op de rest van je functioneren. In de veiligheid van een sessie kun je ook ontdekken dat sommige belevingen minder spannend zijn dan je aanvankelijk dacht.
Het lichaam maakt los wat jij kunt verdragen.
Ik streef ernaar om meer ruimte te maken en bestaansrecht te geven aan het hele spectrum van het mens zijn, daar valt nog behoorlijk wat winst te behalen in onze maatschappij.
Het scheelt ontzettend aan energie als je niet meer hoeft te proberen de moeilijkere aspecten weg te stoppen.
Als je probeert de ballen onder water te duwen, komen ze later alleen maar harder weer omhoog.
Over het algemeen geeft het opluchting als het eindelijk is gevoeld en vallen er blokkades en verkrampingen weg. Eenmaal bewust van jouw fysieke reacties en bijbehorend gedrag, kun je kiezen of dat gedrag jou nog wel dient. Soms is het al genoeg dat je het herkent en aandacht hebt gegeven.
Je wordt wat minder streng voor jezelf waardoor je veerkrachtiger wordt.
Ik maak tijdens het coachen gebruik van haptonomie (aanraking), focussen, visualiseren, meditatie, BodyDrum release, systemische opstellingen en andere methodes die leiden tot zelfinzicht en verzachting van jouw eigen kritische stem. Deze technieken en methodes lenen zich goed om te werken aan (fysieke of mentale) klachten, vermoeidheid, burn-out, pijnverlichting, extra vitaliteit, creativiteit of een beter besef van de taal van je eigen lichaam. Het is een werkwijze met hele concrete handvatten waarbij je jezelf meester maakt van je eigen proces en behoeften.
De interesse om te coachen komt bij mij natuurlijk niet uit het niets. Sinds 2007 geef ik les op verschillende kunstacademies. In mijn docentschap ligt de focus op het openstellen van de signalen die je lichaam geeft tijdens het uitvoeren van artistieke concepten. Het negeren van die signalen werkt remmend op het creatieve proces en het openstellen werkt juist heel stimulerend. Bij het serieus nemen van de sensaties van je lichaam wordt vaak duidelijk wat er achter de motivatie en de angsten zit. Zodra je bereid bent om die te zien, gaan ze met je mee werken, of in ieder geval herken je ze en mogen ze bestaan.
In 2018 voerde ik een project uit op de afdeling revalidatie van het Amsterdam UMC. Ik heb daar rond de honderd gesprekken gevoerd met mensen die te kampen hadden met een niet goed functionerend lichaam. Daar raakte mijn vragen vaak een emotionele snaar omdat ik werkelijk geïnteresseerd ben in de fysieke beleving. Blijkbaar zijn we geneigd, en zeker in de zorg, om te praten over het probleem en de oplossing, maar niet over hoe dat voelt en wat het voor gevolgen heeft. Wat mij betreft is het in de eerste plaats belangrijk om te luisteren naar de beleving. Door die beleving te onderzoeken en bevragen, kun je ruimte maken om een wereld van sensaties te ontdekken. Dan schuilt er in een onaangenaam gevoel ineens een schat aan nuances.
In 2020 raakte ik actief betrokken bij het project ‘In Search of Stories’. Daarbij was mijn rol om samen met een ongeneeslijk zieke kankerpatiënt te werken aan een artistieke uitingsvorm. Een indrukwekkend project waarbij ik met vier personen door zo’n traject ben gegaan. Tijdens die werk sessies spraken we veel over pijn en dood. Over het algemeen niet de makkelijkste onderwerpen. Die thema’s werden veel minder heftig als we er met onze aandacht ruimte voor maakte, via de sensaties die het lichaam ons gaf. We werkte eraan de pijn te ervaren in plaats van iets waar je vanaf wilt, met afkeer en angst. Wanneer we er juist naartoe bewegen blijkt het uit veel meer te bestaan dan alleen pijn. Daar ontdek je dan golven, tintelingen, spikkels, kleuren, beweging, etc. Voor de deelnemers gaf het zelfs aanleiding om liever in contact te staan met die wondere wereld van die sensaties dan om alles te verdoven met pijnmedicatie.